1977 yılında ABD’nin Voyager programı kapsamında fırlatılan insansız uzay araçları Voyager 1 ve Voyager 2, Dünya’dan bugüne kadarki en uzak mesafeye giden uydular olarak tarihe geçti.
Jüpiter ve Satürn’ü incelemek için tasarlanan Voyager araçlarının 5 yıl dayanması amaçlandı. Araçlar yaklaşık 45 yıldır planların çok ötesinde uzayda seyahat ediyor.
Görev son tarihleri sona eriyordu
NASA’nın emektar uzay araçları Voyager 1 ve Voyager 2 veda etmeye hazırlanıyorlardı.
Voyager 1, Dünya’dan 23,3 milyar kilometre uzakta. Voyager 2, Dünya’dan yaklaşık 19,3 milyar kilometre uzaklıktadır.
Her iki araç da radyoizotop termoelektrik jeneratör teknolojisi ile çalışıyor. Jeneratörlerin sağladığı güç her yıl yaklaşık 4 watt azalmaktadır. Bu, uzay aracı üzerindeki cihazların birer birer kapatılması anlamına geliyor.
Voyager’ın ömrü 3 yıl uzatıldı
NASA, güneş sisteminin en dıştaki gezegenlerinin ötesinde ne olduğunu keşfetmek için en uzak ikinci uzay aracı olan Voyager 2’ye veda etmeye pek hazır değil.
NASA mühendisleri, ömrünün sonuna gelen Voyager 2 uzay aracının görevini 3 yıl daha uzatmayı başardı.
Mühendisler, 19 milyar kilometre uzaklıktaki parçalarından birinde, önemli bir enstrümanı üç yıl daha kapatmak zorunda kalmalarını önleyebilecek gizli bir güç hazinesi belirlediler.
Voyager’ın NASA’nın Jet Propulsion’daki proje bilimcisi Linda Spilker şunları söyledi:
Araçlar Güneş’ten uzaklaştıkça Voyagers’ın bilim verileri daha değerli hale geliyor, bu nedenle mümkün olduğu kadar çok sayıda bilim aletini çalışır durumda tutmak istiyoruz.
Voyager araçları, güneş sisteminin kenarındaki heliosferin ötesine geçerek tarih yazdı. Voyager 1’in heliosferi geçmesi yaklaşık 36 yıl sürdü. Voyager 2, 2018’de yıldızlararası ortama girdi.
Ancak her iki araç da Güneş sisteminden çıkmış sayılmaz. Çünkü güneş sisteminin sonu; B su, buz, amonyak ve metandan oluşurOort bulutu olarak kabul edilir.
NASA, Voyager 2’nin Oort bulutunun iç kenarına ulaşmasının yaklaşık 300 yıl ve ötesine geçmesinin muhtemelen 30.000 yıl alacağını düşünüyor.
